Lęk, może przybierać wiele różnych postaci: fobii, lęku uogólnionego, ataków paniki itp.

Gdy, jest silny lub przewlekły, towarzyszą mu reakcje wegetatywne np. przyspieszony, płytki oddech, przyspieszona akcja serca, mrowienie i drżenia w różnych częściach ciała (ręce, nogi, głowa), zawroty głowy, bóle w klatce piersiowej, lub zaburzenia układu pokarmowego.

Często reakcje organizmu są wyraźniejsze dla przeżywającej je osoby, niż emocje, które je wywołały. Osoba taka, doświadcza dodatkowego lęku związanego z podejrzeniem choroby somatycznej . Warto, wtedy skonsultować się z lekarzem internistą lub lekarzem innej specjalności.

Jeżeli, badania nie wykazują odchyleń od stanu prawidłowego, to wskazuje na podłoże emocjonalnych zaburzeń i konieczna jest w takim przypadku pomoc psychologiczna.

Jeżeli, reakcje organizmu i wywołujący je lęk skojarzone są z określonymi sytuacjami np. wystąpienie publiczne, jazda samochodem, przebywanie w zamkniętych pomieszczeniach itp. pojawia się tendencja do unikania tych sytuacji, co utrudnia lub uniemożliwia normalne funkcjonowanie.

Reakcje unikania nasilają lęk, ponieważ pozbawiają daną osobę, pozytywnych doświadczeń będących źródłem poczucia bezpieczeństwa w tych sytuacjach.

W problemach lękowych skuteczną pomocą jest psychoterapia, czasem wspomagana (przy silnym lęku) farmakoterapią (pomoc lekarza psychiatry).

Leczenie lekami przeciwlękowymi, zawsze powinno odbywać się pod kontrolą lekarza psychiatry, ze względu na możliwe powikłania występujące przy złym doborze dawek, lub rodzaju leków.